Apostolstwo Dobrej Śmierci

"Dobrze żyć - to wiele.
Dobrze umrzeć - to wszystko"

W kwietniu przeżywaliśmy pielgrzymkę do Górki Klasztornej, gdzie uczestniczyliśmy w niezwykłym wydarzeniu - Misterium Męki Pańskiej. Było to dla wszystkich pielgrzymów ogromne przeżycie.
Górka Klasztorna to miejsce objawienia się Matki Bożej w 1079 r. Ośrodek Maryjny szczególnie bliski sercu Prymasa Polski Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego, który w 1965 r. dokonał koronacji Cudownego Obrazu Matki Bożej Góreckiej. Jest to miejsce licznych pielgrzymek i szczególnych łask wypraszanych przez Maryję.
Górka Klasztorna to miejsce szczególne również z innego powodu. Od 30 maja 1987 r. na mocy Dekretu Prymasa Polski - Ks. Kard. Józefa Glempa, Górka Klasztorna jest w Polsce siedzibą APOSTOLSTWA DOBREJ ŚMIERCI (Stowarzyszenia Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci).

Warto poznać garść informacji o Stowarzyszeniu.


Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci jest ściśle związane z kultem Matki Bożej Bolesnej. Kult Matki Bożej Bolesnej ma swoje głębokie uzasadnienie w Ewangelii, szczególnie u św. Łukasza (Łk 2, 33-35) i św. Jana (J 19,25-27) oraz w nauce Ojców Kościoła i wielkich czcicieli Matki Bożej.
Do rozkwitu kultu przyczynił się w szczególny sposób Zakon Serwitów, który powstał w XIII wieku.
Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci zostało w obecnej formie zatwierdzone przez Papieża Piusa X - 22 lipca 1908 roku z główną siedzibą we Francji. Papież obdarzył Stowarzyszenie licznymi przywilejami i odpustami oraz nadał mu charakter uniwersalny, rozszerzając jego działalność na cały Kościół. W Polsce opiekunami Stowarzyszenia są Misjonarze Świętej Rodziny
w Górce Klasztornej. Stowarzyszenie oddane jest pod opiekę Matki Bożej od Siedmiu Boleści i św. Józefa -Wielkim Patronom Dobrej Śmierci.


Każdy, kto wstępuje do Stowarzyszenia poprzez swoje modlitwy i ofiary pragnie wyjednać:

  1. dla wiernych - wytrwanie w łasce uświęcającej
  2. dla obojętnych w wierze i grzeszników - łaskę nawrócenia
  3. dla wszystkich - dobrą i świętą śmierć.

Aby realizować powyższe cele członkowie Stowarzyszenia:

  1. często kierują swe myśli ku wieczności i starają się wystrzegać grzechu, aby być gotowym na śmierć w każdej chwili
  2. żywią szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Bolesnej i św. Józefa
  3. mają udział w zasługach płynących ze wspólnych modlitw wszystkich członków Stowarzyszenia
  4. uczestniczą w przywilejach i łaskach wypływających z odprawiania każdego dnia w ich intencjach Mszy św.

W Polsce od 1999 roku odprawiana jest codziennie Msza św. za żyjących i zmarłych członków Stowarzyszenia. Ponadto przez cały listopad codziennie sprawowana jest Msza św. za zmarłych członków Stowarzyszenia i za zmarłych polecanych modlitwom Stowarzyszenia.
Do Stowarzyszenia mogą należeć wszyscy bez wyjątku. Wymagane są tylko dwa warunki: wyrażenie swojej zgody i wpisanie się do księgi Stowarzyszenia. Dzieci można zapisać po przyjęciu przez nie I Komunii Świętej. Osób zmarłych nie wpisuje się, ale można ich polecać modlitwom Stowarzyszenia. Raz dokonany wpis do księgi ważny jest przez całe życie i nie trzeba go ponawiać.

Wstąpienie do Stowarzyszenia Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci stanowi dla każdego najlepszą gwarancję dobrej śmierci. Jest ono dobrym wykorzystaniem czasu, jakiego Miłosierny Bóg użycza każdemu człowiekowi jeszcze na tej ziemi.

Członkowie Stowarzyszenia Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci starają się:
wielbić i kochać Boga ponad wszystko (każdy dzień rozpoczynać i kończyć modlitwą, zachowywać wiernie Jego przykazania, rzetelnie wykonywać swoje obowiązki, z głęboką wiarą uczestniczyć we Mszy św., korzystać często ze Spowiedzi i Komunii św., rozważać cierpienia Jezusa i Matki Bożej, znosić cierpliwie trudności życia w duchu pokuty, rozważać często rzeczy ostateczne człowieka, dziękować za wszystko Panu Bogu, codziennie wieczorem robić rachunek sumienia);
czcić i kochać Matkę Bożą (często do Niej zwracać się w ciągu dnia, obchodzić uroczyście Jej święta, naśladować Jej cnoty w swoim życiu, szerzyć kult Matki Najświętszej w swoim otoczeniu, nawiedzać w miarę możliwości Jej sanktuaria, oddać się Jej całkowicie);
kochać bliźnich (troszczyć się o ich zbawienie, przychodzić im z pomocą duchową, materialną, modlić się o nawrócenie grzeszników, nieść pociechę samotnym, chorym i opuszczonym, polecać Bogu w modlitwach dusze w czyśćcu, zamawiać Mszę św. o łaskę szczęśliwej śmierci tak za siebie jak i bliźnich, brać udział w akcjach charytatywnych swej parafii, świecić dla wszystkich dobrym przykładem);
polecać Bogu i Matce Najświętszej kościół Święty i Ojca Świętego, Ojczyznę i Kościół w Polsce, duszpasterzy i misjonarzy, rodziny ,młodzież i dzieci, ludzi nieszczęśliwych, alkoholików i narkomanów, krucjatę w obronie poczętych dzieci.

"Gdy więc poważnie traktujesz swoją wiarę, gdy według niej układasz swoje życie; gdy o tym świadczysz słowem i życiem każdego dnia, możesz wtedy liczyć na Boże Miłosierdzie. Możesz wtedy liczyć na pomoc Matki Bożej; możesz wtedy oczekiwać łaski szczęśliwej śmierci, możesz wtedy z radością oczekiwać Królestwa Bożego."


Odpusty Zupełne

Zgodnie z Konstytucją Apostolską Indulgentiarum Doctrina z dnia 1 stycznia 1967r., opublikowaną przez papieża Pawła VI, Święta Penitencjaria Apostolska udzieliła Stowarzyszeniu Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci, dnia 11 czerwca 1987 r., następujących odpustów zupełnych: w dniu wstąpienia do Stowarzyszenia, w święto Nawiedzenia NMP (31.05), w święto Matki Bożej Bolesnej (15.09), w uroczystość św. Józefa (19.03), w święto Michała Archanioła ( 29.09),
w święto św. Teresy od Dzieciątka Jezus (1.10)
. Warunkiem uzyskania tych odpustów są: spowiedź i Komunia Św. oraz modlitwa w intencjach Ojca Świętego.


Z odezwy Papieża Piusa XI z dnia 2 lutego 1923 r.:

"Niech kapłani z zapałem i bezustannie przypominają wiernym tak zbawienną myśl o śmierci! Niech zakonnice, przede wszystkim te, które z powołania mają czuwać przy chorych
i umierających , troszczą się o przygotowanie ich do dobrej śmierci! Niech nauczyciele
i nauczycielki starają się przekonać swoich uczniów, że najważniejszym zadaniem na ziemi jest troska o wieczne zbawienie! Niech rodzice dołożą wszelkich starań, aby swoim dzieciom zapewnić wieczną szczęśliwość! Wreszcie niech wszyscy stowarzyszeni współzawodniczą
w gorliwości o zbawienie bliźnich i swoich krewnych, co do których mają poważne obawy,
że mogą im grozić surowe kary Sądu Ostatecznego"!


Po lekturze dwóch artykułów w naszej gazetce parafialnej warto zastanowić się nad przynależeniem do Apostolstwa Dobrej Śmierci. Warto pomyśleć o utworzeniu takiej grupy modlitewnej w naszej parafii, tym bardziej, że są osoby, które należą do Apostolstwa zapisując się bezpośrednio w Górce Klasztornej.

Powstanie takiej grupy w naszej parafii przyczyniłoby się do niesienia pomocy, szczególnie duchowej, ludziom chorym, starszym, samotnym, opuszczonym. W tym miesiącu warto poznać przynajmniej kilka przykładów świadectw na temat prawdziwie dobrej śmierci, aby zrozumieć, co to znaczy dobra śmierć.


I." Pragnę zaświadczyć o wielkiej łasce Bożej
, wymodlonej przez wstawiennictwo Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci, dziękując Bogu jednocześnie za duchowy dar przygotowania na ostateczne z Nim spotkanie, dla chorego taty. Mój tato zmarł kilka miesięcy temu, niespodziewanie. Odszedł do Boga w niedzielę 29 października 2006r. Był to podwójny znak Miłosierdzia- niedziela to dzień Zwycięstwa Jezusa nad śmiercią, pamiątka Zmartwychwstania, a październik to miesiąc Maryjny. Przez całe swe życie tato cieszył się dobrym zdrowiem. Choć był osobą wierzącą, to jednak na co dzień różnie to bywało... Kiedy zachorował i trafił do szpitala, byłam przy jego łóżku. Czuwałam. Płakałam. Chciałam koniecznie znaleźć księdza, by udzielił mu sakramentów. Nie wiedziałam jak to zrobić, by tatę przekonać, by się przygotował do tej ostatniej w życiu podróży! Kiedy wyszłam na korytarz szpitala, omal nie wpadłam na kapelana. Szedł korytarzem, tak jakby był już "umówiony" wcześniej na to spotkanie. Tato wyspowiadał się, przyjął Komunię św. oraz namaszczenie chorych. Wysłałam potem do wszystkich znajomych SMS-y, by modlili się o powrót do zdrowia dla niego lub o dobrą ,spokojną śmierć. I tak się stało. Po kilkunastu dniach pobytu w szpitalu tato pogodnie zasnął. Na różańcu w szpitalu modlił się przy tacie mój brat. Przy łóżku od początku był medalik Matki Bożej. Wzruszam się bardzo, wspominając tamtą chwilę. Wiele ona dla mnie znaczy i długo będę do niej wracać. Nie znamy dnia, ani godziny spotkania z Bogiem, lecz Matka Boża czuwa w godzinę naszej śmierci. Wierzę, że Ona pomaga nam w przejściu na drugi brzeg."


II. Świadectwo Z.R. z Trzcianki.

"26 czerwca 2006 r. Odeszła do Pana członkini Apostolstwa Dobrej Śmierci, 87-letnia Władysława, matka 10 dzieci, babcia 50 wnuków i 65 prawnuków. Odwiedzałyśmy ją z koleżankami. Modliłyśmy się, odmawiając różaniec i koronkę do Miłosierdzia Bożego. Gdy pani Władysława po udarze mózgu została przewieziona do szpitala, bardzo cierpiała. Kiedy modliłyśmy się przy niej, uspokajała się. Po kilku tygodniach wróciła do domu. Tu opiekowały się nią wnuki. Na dwa tygodnie przed śmiercią podarowałam jej różaniec. I ten różanie był w jej ręku przez cały czas. Nawet wtedy, gdy lekarz polecił wyjąć jej z ręki różaniec, nie wypuściła go. Tak z różańcem w ręku otoczona modlitwą rodziny i przyjaciół pogodnie odeszła do Pana. Były to dla mnie prawdziwe rekolekcje przy łożu chorego, rekolekcje z różańcem i Matką Bożą. Dziękuję Ci Maryjo, Patronko Dobrej Śmierci, że pozwoliłaś mi w nich uczestniczyć."

Opr.B.K.

Powered by APSI © copyright 2013 by Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku
Logo

Parafia Rzymsko-Katolicka
Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku